การยึดติดทางเคมีจะเกิดขึ้นเมื่อโมเลกุลระหว่างกาวสัมผัสกับพื้นผิวของวัสดุ ถือเป็นกลไกการยึดติดที่แข็งแรงที่สุด ด้วยการยึดติดที่เกิดขึ้นระหว่างหมู่ฟังค์ชั่นของกาวและอะตอม/โมเลกุลบนพื้นผิวของวัสดุ กลไลนี้เป็นการสร้างความแข็งแรงของกาวโครงสร้างหลายชนิด เช่น กาวอีพอกซี่ติดกับอะลูมิเนียม

การยึดติดทางกลของกาวเกิดขึ้นเมื่อกาวไหลลงไปในรูพรุนบนพื้นผิวของวัสดุ การที่เนื้อกาวแทรกตัวเข้าไปนี้จะให้การยึดติดทางกายภาพโดยที่เนื้อกาวจะเข้าไปตามร่องรูพรุนบนหน้าผิวสัมผัส อีกทั้งเป็นการเพิ่มพื้นที่ผิวสัมผัสระหว่างกาวกับวัสดุ กาวชนิดเหลวจะทำงานโดยการกระจายตัวไปบนพื้นผิววัสดุเพื่อสร้างการยึดติด ก่อนที่จะแห้งหรือแข็งตัว ส่วนเทปกาวจะค่อยๆ สร้างแรงยึดติดโดยการแทรกตัวไปตามรูพรุนบนพื้นผิวอย่างช้าๆ

การยึดติดแบบแพร่กระจายจะเกิดขึ้นเมื่อโพลีเมอร์ของกาวสามารถแทรกซึมและยึดตัวเข้ากับโพลีเมอร์ของวัสดุได้ จะมีการสร้างหน้าผิวสัมผัสด้วยเส้นใยโพลีเมอร์ที่ยึดตัวของกาวเข้ากับวัสดุ กลไกนี้เป็นกลไกทั่วไปในการประกอบวัสดุที่มีพลังงานพื้นผิวต่ำที่ยึดติดได้ยากเข้าด้วยกัน เช่น โพลีโพรพีลีน

การยึดติดด้วยไฟฟ้าสถิตเกิดขึ้นเมื่อ ประจุบนพื้นผิวของกาวดึงดูดกับประจุตรงกันข้ามบนวัสดุ จะพบได้มากที่สุดในการใช้งานเทป เป็นปรากฏการณ์ที่พบเห็นได้ในระหว่างพันเทปรอบๆ กล่องหรือห่อกล่องของขวัญ